ആഞ്ഞിലി ചുവട്ടിലെ പകല്‍ പൂരം
മമ്മി വെളുപ്പാന്‍ കാലത്തെ തുടങ്ങും എന്നെ ഉണര്‍ത്താനുള്ള വിളി……
അവസാനം പേരയുടെ കൊമ്പ് ഒടിച്ചു അതില്‍നിന്നൊരെണ്ണം കിട്ടിയാലേ ഞാന്‍ ഉണരൂ….
എനിക്ക് എന്തോ അതാ ഒരു ശീലം….
ഇതിനിടയില്‍ ഒരു നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും “നീയാ.. റോബിനെയും റെബിനെയും കണ്ട് പഠിക്കെടാ എന്ന്… ഇവിടെ ഒരുത്തനുണ്ട് പുസ്തകം കൈ കൊണ്ട് തൊടില്ല… കൊട്ടപ്പടി അല്ലെ പരീക്ഷക്ക് കിട്ടുന്നത്… ”
നാണം ഉണ്ടെങ്കിലല്ലേ ഇതൊക്കെ കേട്ടാല്‍ ഞാന്‍ നന്നാകൂ….
എന്താണെങ്കിലും ദൈവത്തെ വിളിച്ചു കൊണ്ടാ ഞാന്‍ ഉണരാറുള്ളൂ….
ദൈവമേ, വിജയകുമാര്‍ സാറിന്റെ സ്കൂട്ടര്‍ ഇന്ന് കനാലില്‍ പോകണേ… കുഞ്ഞമ്മിണി സാര്‍ വരുന്ന വഴി കുഴിയില്‍ വീഴണേ … അല്ലെങ്കില്‍ എതേലും മന്ത്രി തട്ടി പോയിട്ടുണ്ടാകണേ ….
നമുക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്ത്ഥനയേക്കാള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്ത്ഥന ദൈവം പെട്ടെന്ന് കേള്‍ക്കും എന്ന് സണ്‍‌ഡേ സ്കൂളില്‍ കൂനന്‍ സാര്‍ പഠിപ്പിച്ചത്‌ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കും….
എവിടെ?, എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന ഇന്നുവരെ കേട്ടതായി എനിക്ക് ഓര്‍മ്മയില്ല!!
